Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

ΠΑΡΚΟ ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΥ





Γιατί το πάρκο δεν έπρεπε να γίνει (Ιδιωτικό) πάρκινγκ?


Σε μια συνοικία που θυμίζει Χονγκ Κονγκ, το «πάρκο ή πάρκινγκ» μοιάζει με ψευτοδίλημμα, αφού τα χρειαζόμαστε και τα δύο. Πώς όμως; Το χρονικό του χώρου στη γωνία Κύπρου και Πατησίων είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα πώς η νοοτροπία του δήμου αλλά και η δικαιολογημένη καχυποψία των κατοίκων δεν εξασφαλίζουν την ψυχραιμία που απαιτείται για να λυθούν τα μεγάλα προβλήματα της πολύπαθης Αθήνας.

Ηταν 6 το πρωί όταν κατέφθασαν τα συνεργεία του δήμου και άρχισαν να ξηλώνουν -σχεδόν στα κρυφά- τα δέντρα του πάρκου της γωνίας Κύπρου και Πατησίων. Οταν ξημέρωσε, η οργή των κατοίκων ξεχείλισε και για μερικές ημέρες οι αντιδράσεις γίνονταν όλο και πιο έντονες, με τα ΜΑΤ να καταφθάνουν και τους κατοίκους να κλείνουν τους δρόμους σε ένδειξη διαμαρτυρίας. «Αισθάνομαι ότι δεν μου επιτρέπεται να ζήσω, να αναπνεύσω», λέει η δικηγόρος κ. Ελένη Καραγιάννη, κάτοικος της περιοχής. «Είμαστε η πιο υποβαθμισμένη και πυκνοκατοικημένη περιοχή της Αθήνας. Στα σχολεία εδώ γύρω είναι μαζεμένα 10.000 παιδιά, κυριολεκτικά κυψέλη. Πού θα παίξουν αυτά; Πλατεία Αμερικής κατεστραμμένη, διαλυμένη, γκετοποιημένη. Πλατεία Καλλιγά, είχε πέντε κούνιες, διαλύθηκαν κι αυτές. Πού είναι οι ελεύθεροι χώροι;».
«Το περιβάλλον δεν έχει να κάνει μόνο με τη φύτευση», αντιγυρίζει ο κ. Χρόνης Ακριτίδης, αντιδήμαρχος Μελετών και Κατασκευών του Δήμου Αθηναίων, «αλλά και με την άσκοπη κίνηση των αυτοκινήτων που αναζητούν θέση παρκαρίσματος». Το πάρκινγκ άλλωστε θα «στεγάσει» 180 αυτοκίνητα, ενώ για τους κατοίκους θα υπάρχει επιδότηση.
Και οι δύο φαίνονται να έχουν το δίκιο τους. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;
Η αλήθεια είναι πως, αν μπορούσε κανείς να εγγυηθεί πως αυτά τα 2,4 στρέμματα που έγιναν εσχάτως μήλον της έριδος θα γίνονταν και πάρκινγκ και επαρκές πάρκο, τότε το πρόβλημα θα ήταν μικρότερο, παρότι το κόψιμο δέντρων σε μια πρωτεύουσα που διαθέτει μόλις 2,5 τ.μ. πρασίνου/κάτοικο είναι τουλάχιστον προκλητικό. Τι προβλέπει λοιπόν στα χαρτιά η μελέτη για τον συγκεκριμένο χώρο;
Ενα υπόγειο πάρκινγκ τριών ορόφων κι έναν «ταρατσόκηπο» στο ισόγειο. Ο κ. Λ. Κατσουλάκος, γεωπόνος που έκανε τη μελέτη, λέει στο ΟΙΚΟ ότι θα φυτευτούν μικρά δέντρα με περίμετρο κορμού 10-12 εκατοστά (περίπου 3 χρόνων), μεσαίου ύψους, ακριβώς γιατί δεν πρέπει να επιβαρύνουν πολύ τον φέροντα οργανισμό του κτιρίου. Νεραντζιές, ελιές, χαρουπιές, ακακίες. Συνολικά 150 δέντρα προβλέπει η μελέτη. «Στην ουσία, θα έχουμε πολύ περισσότερο πράσινο από πριν», υποστηρίζει ο κ. Ακριτίδης.
5 λόγοι αντίδρασης
Υπάρχουν μια σειρά επιχειρημάτων για να αντιταχθεί κανείς στη δημιουργία του συγκεκριμένου χώρου στάθμευσης.
1) «Υπάρχουν δεκάδες οικόπεδα να γίνουν πάρκινγκ, που δεν ήταν πάρκα, ένα σωρό κτίρια μισογκρεμισμένα. Κι ακόμα, υπάρχουν πάρκινγκ που είναι μισοάδεια, αφού με το μήνα χρεώνουν 130-150 ευρώ», λέει η κ. Καραγιάννη. Και το ρεπορτάζ του ΟΙΚΟ έρχεται να το επιβεβαιώσει. Μια βόλτα στη γύρω περιοχή είναι χαρακτηριστική. Ακριβώς απέναντι από το χώρο του πάρκου υπάρχει διώροφο πάρκινγκ που δεν είναι πλήρες. Στη γύρω περιοχή σε ακτίνα 400 μέτρων υπάρχουν τουλάχιστον άλλα 4, εκ των οποίων μόνο το ένα (χωρητικότητας 90 θέσεων) γεμίζει. Εν ολίγοις, αν θέλει κάποιος κάτοικος να κλείσει θέση με το μήνα, υπάρχουν άφθονες. Κανείς όμως δεν τις χρησιμοποιεί, αφού ένα κονδύλι 130 ευρώ το μήνα είναι δυσβάσταχτο για τα νοικοκυριά. Αρα, η Κυψέλη δεν χρειάζεται πάρκινγκ, χρειάζεται δωρεάν πάρκινγκ για κατοίκους. «Η Κυψέλη είναι η πιο πυκνοδομημένη γειτονιά της Αθήνας, με 80 κατοίκους ανά στρέμμα, μέγεθος συγκρίσιμο με τα δεδομένα του Χονγκ Κονγκ», λέει ο κ. Γιάννης Πολύζος, πολεοδόμος και αντιπρύτανης του ΕΜΠ. «Δεν αποκλείω τη δημιουργία υπόγειων χώρων στάθμευσης μέσα στην πόλη, αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει σε αντιπαράθεση με τους ανοιχτούς και μάλιστα δενδροφυτεμένους χώρους. Είναι καλύτερο να γίνουν χώροι στάθμευσης κάτω από σκληρές επιφάνειες, π.χ. κάτω από δρόμους. '
Δεν πρέπει να μπαίνουμε στο δίλημμα να κόβουμε δέντρα, διότι είναι ό,τι πολυτιμότερο μας έχει απομείνει».
Αυτή είναι η μακέτα που δείχνει πώς προβλέπεται - τουλάχιστον στα χαρτιά - να γίνει το πάρκο της Κύπρου και Πατησίων
2) «Τα δέντρα θα μεγαλώσουν και θα γίνουν ψηλά περίπου σε 10 χρόνια. Θα φτάσουν τα 5 μέτρα, αλλά ποτέ τα 25 που έφταναν τα προηγούμενα», λέει ο Κώστας Τάσης, γεωπόνος, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Εργοληπτών Πρασίνου. «Μια νεραντζιά, για παράδειγμα, μεγάλη 30-40 χρόνων, δεν πρόκειται ποτέ να ανέβει και να κλείσει μια πολυκατοικία πέντε ορόφων. Τα προηγούμενα δέντρα όμως το έκαναν. Πρόσφεραν πολλά. Θερμομόνωση στις γύρω πολυκατοικίες, αλλά και στα απέναντι κτίρια, αφού τα δέντρα απορροφούσαν θερμότητα, η οποία δεν αντανακλάτο στους τοίχους. Ηχομόνωση, καθώς τα δέντρα απορροφούσαν τους θορύβους. Οι πίσω πολυκατοικίες τώρα θα νομίζουν ότι είναι στη λεωφόρο. Αλλά και οι απέναντι, που ήταν στη λεωφόρο, θα νιώθουν εντονότερο το θόρυβο. Πρόσφεραν οξυγόνο και απορρόφηση διοξειδίου. Οι τεράστιοι κορμοί που κόπηκαν είναι οι αποθήκες διοξειδίου του άνθρακα για κάθε δέντρο. Επειτα είναι και η δέσμευση των αιωρούμενων σωματιδίων. Εχει υπολογιστεί ότι τα δέντρα και οι θάμνοι σε ένα δρόμο μπορούν να δεσμεύσουν το 50% από τα αιωρούμενα σωματίδια».
3) Γερμανία, Αυστρία είναι χώρες που έκαναν υπόγεια πάρκινγκ με καταπράσινες πλατείες πάνω τους. Η Αθήνα; Πλατεία Αιγύπτου, Κάνιγγος, πλατεία στα νοσοκομεία Παίδων στο Γουδή. Λύσεις που κάνουν πολλούς να ανατριχιάζουν. Είναι ελάχιστα από τα παραδείγματα χώρων που καταστράφηκαν για να γίνουν υπόγεια πάρκινγκ, με παχυλές υποσχέσεις πρασίνου στην ταράτσα τους, που έμειναν μόνο στα χαρτιά.
4) Ελυσαν τουλάχιστον το πρόβλημα στάθμευσης αυτοί οι χώροι; «Οχι, έμεινε ακριβώς το ίδιο», λέει ο κ. Πολύζος. «Το να κάνεις ένα χώρο στάθμευσης δεν είναι αρκετό για να εξαφανίσεις τα αυτοκίνητα. Πρέπει να έχεις και μια πολιτική ελεγχόμενης στάθμευσης. Δεν είμαι κατά των πάρκινγκ, αλλά δεν μπορούμε να μη συνεχίζουμε μια πολιτική πεζοδρομήσεων ή μια πολιτική να φύγει το Ι.Χ. από το κέντρο, λέγοντας ότι πρέπει να λύσουμε το θέμα της στάθμευσης. Δεν λύνεται. Πρέπει να δούμε με άλλο μάτι το θέμα του Ι.Χ.». Περίπου 200.000 νέα οχήματα κυκλοφορούν κάθε χρόνο και 1.000 με 2.000 είναι οι θέσεις στάθμευσης που κάνουμε γι' αυτά. Και οι ειδικοί συμφωνούν ότι δεν λύνουν το πρόβλημα, αντίθετα λειτουργούν σαν κράχτης για περισσότερα Ι.Χ.
5) «Υποτιμάμε τη μεγάλη σημασία των μικρών πράσινων χώρων», επισημαίνει ο κ. Πολύζος. «Θεωρούμε ότι είναι χαμένοι χώροι. Πρέπει να αναστρέψουμε την εικόνα. Οι μικροί κήποι ''τσέπης'' είναι ιδιαίτερα χρήσιμοι. Είναι επιφάνειες για εκτόνωση, για περιβαλλοντική αναβάθμιση, είναι χώροι συνάντησης, αλλά και συνάθροισης του κόσμου, ακόμα και για έκτακτες ανάγκες (π.χ. ένας σεισμός).

Η ΑΓΡΙΑ ΟΜΟΡΦΙΑ


Φωτογραφίζοντας την άγρια φύση

Για να πετύχει την ακριβοθώρητη λεοπάρδαλη του χιονιού στο φυσικό της περιβάλλον, ο φωτογράφος Steve Winter χρειάστηκε να περιμένει δέκα ολόκληρους μήνες. Η φωτογραφία που τράβηξε, όμως, και τα 2 βραβεία που κέρδισε («Φωτογράφος Αγριας Φύσης 2008» και βραβείο Gerald Durrell, που αφορά απειλούμενα είδη) σίγουρα ήταν μια ανταμοιβή για την υπομονή και την επιμονή του. Ανάλογης δυσκολίας ήταν όμως όλες οι εικόνες που προκρίθηκαν φέτος στο διαγωνισμό που οργανώνει το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου και το περιοδικό BBC Wildlife Magazine και συμπληρώνουν τη φετινή έκδοση του εικοσιπεντάχρονου πλέον θεσμού «Φωτογράφος Αγριας Φύσης».